کهف الحسین(ع)

کهف الحسین(ع)، فرارگاه آنان است که در «فِرُّوا إِلَى الله» به «فِرُّوا إِلَى ثارالله» رسیده اند و در مسیر منا از من گذشتند و در مصیر فطرت به عبودیت رسیدند و حقیقت کعبه را در کربلا یافتند و تاج مقدس حاجیان عاشورایی بر سر نهادند... «ادامه مطلب»...

پیلگی مقدس

مسیر پروانگی از پیلگی می گذرد؛ یعنی برای پروانه شدن، ابتدا باید پیله کرد... «ادامه مطلب»...

منطق حسینی

اگر از جان گذشته ای، بسم الله؛ حسین(ع)، نگین انگشتری از جان گذشتگان و سرور سلسله الهی ایثارگران است؛ که... «ادامه مطلب»...

موسای راه

از منجلاب مُنحَس نفسانیت که جامۀ جان بیرون کشیده باشی و به آب مقدس عبودیت، شستشو یافته باشی، موسی می شوی... «ادامه مطلب»...

ولایت

غفلت از غدیر و ولایت، غافلان را از رفتن بر راه نورانی، به افتادن در چاه ظلمانی رساند و تلاشهای الهی رهبران هدایت را قربانی خدعه های ابلیسی راهبران ضلالت نمود؛ که اگر غدیر فراموش نمی شد، نه فاجعه فاطمیه شکل می گرفت و نه بلای کربلا پدید می آمد و نه مصیبت عظمای غیبت کبرای امام عصر(عج) به طول می انجامید... «ادامه مطلب»...

آفریده عشق

این سروده را در «ادامه» مشاهده بفرمایید...

آدم باید معرفت داشته باشد

آدمی به عشق، زنده است و عاشقی، معرفت می خواهد. برای آدم بودن باید عاشق باشی و برای عاشق شدن باید معرفت داشته باشی تا قربان معشوقت شوی... «ادامه مطلب»...