راه مقدس

رورهای بارانی، فرصتی است برای مشق این سلوک عاشقانه و تلنگر عارفانه؛ این فرصتهای طلایی را از دست ندهیم... «ادامه مطلب»...

مشق روزهای بارانی

تا نیفتی، جاری نمی گردی

تا زمین نخوری بلند نخواهی شد

تا زمینی نشوی، آسمانی نمی شوی

راههای آسمان از زمین آغاز می شوند

آدمی برای پریدن به بال نیازمند نیست؛ انسان زمانی میتواند پرواز را تجربه کند که در کوچ، ساکن شود

و هنگامی از اهالی کوچ آباد خواهد شد که دنیا را پوچ ببیند...

اهل کوچ، پوچ اندیش نیستند بلکه به پوچی کاروانسَرایی که به اجبار و در مقطعی از حیات ابدی خویش در آن ساکن شده اند، پی برده اند.

بر روی زمین راه می روند و در آسمان طی طریق میکنند

می افتند و زمین میخورند تا چونان قطره های باران جاری شوند و به دریا بپیوندند

پوچ از دنیا میشوند تا در کوچ منزل یابند و دریا میشوند تا راه آسمان در پیش گیرند...

روزهای بارانی، فرصتی است برای مشق این سلوک عاشقانه و تلنگر عارفانه؛ این فرصتهای طلایی را از دست ندهیم...

لینک این مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/54