«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
حسین(ع) را در «شدن» باید دید و فهمید و زیست؛ حسین(ع) پیش از رسیدن به قله شهادت، شدن در شهود را به غایت رسانید... «ادامه مطلب»...
تنها خردمندانند که خدای خویش را هماره بر خود حی و حاضر می بینند و از هرچه جز رضایت و خشنودی او پرهیز می نمایند. تنها اهالی تفکر و تدبرند که می دانند زیست عفیفانه یعنی زندگی و بندگی بر مدار شاخصی خدا و خِردپسند... ادامه مطلب...
با دلی تاریک، نمی توان به راه روشن رفت. گام نخست برای رفتن به راهی درست، آب و جارو کردن قلب از ناپاکی و ناپاکان، و روشن نمودن فضای خانه سینه به نور پاکی و پاکان است... «ادامه مطلب»...
عاشق صادق، نادار نیست، ناچار است؛ دارائی او گنج مقدس عشقی است که از معشوق و محبوبش در سینه دارد اما ناچار است به... «ادامه مطلب»...
