محبت، شاه‌بیت غزل عاشقانه خلقت و مثنوی عارفانه آفرینش است. محبت، تابش خورشید صمدیت و رحمانیت ربّ رحیم بر دلهای نیازمند و تاریک مربوبین است. محبت، تحفه مقدس خداوند علیِ عالیِ اَعلی بر عالمِ امکان است. بی محبت، نه بهاری در باغ عبودیت رُخ می نمایاند و نه برگ و باری بر اشجار انسانیت می نشیند، چرا که ادب بندگی و آداب زندگی، میوه درخت تربیت است و محبت، آب حیاتِ شجرۀ طیبۀ انسان سازی... «ادامه مطلب»...
گاهی حنجرت را زیر خنجر می بینی و خودت را در آستانه مرگی سخت می پنداری... «ادامه مطلب»...
برادری به تعداد نیست، به وفاداری است؛ یوسف یازده برادر داشت و حسین، ابالفضل(ع) را؛ برادرانی که به عمق چاه تنهایی ات می افکنند و برادری که تا قرارگرفتن در ورای بلندای ماه، قمرِ زندگی حماسی و دستان پر قدرت مبارزه الهی ات می شود... «ادامه مطلب»...
یاری امام عصر را با یاریِ خودت شروع کن! یاری کن عزمت را به خدمتی خالصانه و صادقانه؛ یاری کن قلبت را به محبتی کمال آفرین؛ یاری کن قدمهایت را در گام برداشتن به راهی که لبخند به چهره غمگین مولا و سرورت بنشاند؛ خودت را یاری کن تا از میان برخیزی؛ آن دَم که عبودیت جای نفسانیتت را بگیرد، خادمی، خادم امام عصر(عج).... «ادامه مطلب»...
فاطمه دریایی است که شناور شدن در پهنه حکمت، محبت، کرامت و بزرگواری اش، اوجت می دهد و آرامت می کند. فاطمی که باشی، اسوه و الگویت شخصیت بی بدیلی خواهد شد که اسوه امام زمان(عج) است... «ادامه مطلب»...
درباره انجام کار خیر و فعل نیک، حتما بسیار شنیده و خوانده اید؛ اما شاید هرگز اینگونه به آن نیندیشیده باشید... «ادامه مطلب»...
ما در یک سفر عظیم قرار داریم. سفری که از ازل آغاز شده است و تا ابد ادامه خواهد داشت... «ادامه مطلب»...
