«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
اگر عبادت را صرفاً ترسی خام یا طمعی کودکانه بدانیم، آن را تحقیر کرده‌ایم. و اگر آن را تنها به اشتیاقی بی‌مهار بسپاریم، گمراه می‌شویم. اما اگر با عقل بنگریم و با عشق بپرستیم، آنگاه... «ادامه مطلب»...
گاهی فکر می‌کنم چرا دلم نمی‌لرزد؟ چرا وقتی حقیقت در برابرم قد می‌کشد، من بی‌تفاوت می‌ایستم؟... «ادامه مطلب»...
حسین را چگونه شناخته ای؟ در ریتم موزون نوحه ها؟ در غذا و فضای اغواگر روضه ها؟ در رخت سیاه و پرچم عزا؟... ادامه مطلب...
انسان، حیوانی است که تا تربیت نشود، آدم نخواهد شد. انسان تا به انتخاب و اراده خویش پای در مسیر عبودیت ننهد، حیوانی است در شمایل آدمیزاد که از بشریت، به شریّت حیوانیت بسنده کرده است!... «ادامه مطلب»...
حسین(ع) را در «شدن» باید دید و فهمید و زیست؛ حسین(ع) پیش از رسیدن به قله شهادت، شدن در شهود را به غایت رسانید... «ادامه مطلب»...
