نظام اسلامی همان مدلی از حکمرانی است که برآمده از متن مردم و وحی می باشد و از نردبان مقبولیت و مشروعیت حمایت همه‌جانبه ملت بالا رفته، و قدرت‌گرفته از حضور و مقاومت و خون‌فشانی اقشار گوناگون بویژه مستضعفان است. حکومتی که آرمانی جز برقراری عدالت و توحید، نداشته و همه شعار و شعورش خلاصه در ظلم و کفر ستیزی می شود؛ و چه معروفی والاتر از عدالت و برابری، و چه منکری پست‌تر و پلیدتر از بی‌عدالتی و تبعیض... «ادامه مطلب»...
چرا مردم را بیخود ملامت می‌کنیم؟ نباید ملامت کنیم. اگر کمبودی هست، خودمان را باید ملامت کنیم؛ لوموا انفسکم. اول، ما باید اسلامی شویم؛ وقتی اسلامی شدیم، کونوا دعاة النّاس بغیر السنتکم؛ آن وقت، عملِ ما، مردم را مسلمان واقعی خواهد کرد و کشور، اسلامی خواهد شد... «ادامه مطلب»...
دغدغه چگونگی رهیافت به هدایت، در ذهن هر مومن دینداری موج می زند و هر شخص و فرقه و نحله فکری، به نحوی می کوشد تا به این مساله پاسخ دهد. اگرچه در میان ادیان و مذاهب، جریانهای گوناگونی داعیه این معنی را دارند، اما هر فرد عاقل جویای حقیقتی می تواند با آگاهی از اصول، اهداف، گفته ها، روشها و تحلیل برونداد و نتایج هر یک، به شناخت و انتخابی برسد... «ادامه مطلب»...
سلام بر انقلابیون. سلام بر موحدین مُرَجَّب آزاده عدالت خواه ظلم ستیزی که با شهیدزیستن، به خیل انقلابیون درآمده و از شعوب و دسته‌های گوناگون، بر محور راستی و درستی، گرد هم مجتمع گردیده، هیمنه پلید نفس‌پرستی و نفس‌پرستان را در رمض و آتش مقدس قیام و توبه و اصلاح و پاکی سوزانده، بر سریر سعادت جاودان قرب و شهود حق تکیه زده و خود، دانشگاهی الهی برای رهپویان این راه مقدس شده اند... «ادامه مطلب»...
آنچه در میان مطالب و سخنان گوناگونی که در باب امر به معروف و نهی از منکر عنوان شده تا حدود زیادی مغفول مانده است، طرح موشکافانه آداب انجام این فعل و آگاهی بخشی دقیق از بایدها و نبایدها، زمینه ها، چرایی و چگونگی انجام و مخاطبان اصلی آن است که ما آن را «بایسته های امر به معروف و نهی از منکر» می‌نامیم... «ادامه مطلب»...
خمینی را با خواسته‌ها و خواستن‌هایش بشناسیم؛ خمینی را با اندیشه‌ها و تلاشهایش باور کنیم؛ که خمینی سالک راهی مقدس، با اندیشه‌های مقدسی بود که هیچگاه نخ‌نما نشده و رنگ کهنگی به خود نخواهد گرفت... «ادامه مطلب»...
لذت، معجزه می کند؛ کامروا نمودن خود و خلق می تواند شاهراهی باشد برای رسیدن به نهایت لذات، یعنی لذت قرب خالق و جاودانگی در لذایذ پایا و پویا، چنانچه هماره با شکر و ثنا توأم باشد... «ادامه مطلب»...
