غفلت از غدیر و ولایت، غافلان را از رفتن بر راه نورانی، به افتادن در چاه ظلمانی رساند و تلاشهای الهی رهبران هدایت را قربانی خدعه های ابلیسی راهبران ضلالت نمود؛ که اگر غدیر فراموش نمی شد، نه فاجعه فاطمیه شکل می گرفت و نه بلای کربلا پدید می آمد و نه مصیبت عظمای غیبت کبرای امام عصر(عج) به طول می انجامید... «ادامه مطلب»...
باید رفت؛ باید قدم نهاد در مسیرِ رفتن تا در زندگی معنا شد. باید مسافر همیشگی زمانها و مکانها شد تا فعل زیستنِ ثمربخش را صرف نمود. باید سفر کرد، آن هم بسیار... «ادامه مطلب»...
ریختن آبروی مومن برابر با ریختن خون اوست؛ همه مردم در برابر آبروی مومن مسئولند و دفاع از آبرو و حیثیت او، واجب است.... «ادامه مطلب»...
غریبِ قریب؛ نیا که غریب تر نشوی و واقعه جانسوز کربلای جدت تکرار نگردد؛ نیا که تنها باقی مانده خیر را به شرّ خویش دچار نکنیم و طبیب مسیحا نَفَس را خرج بیمار خودپرست و بی عار ننماییم، ای آنکه آمدنش وعده ای حق و انکار ناپذیر است... «ادامه مطلب»...
مناجات شعبانیه، کلاس درسی است که شاگردان مکتب قرآن و عترت را از حضیض ذلت خاک به اوج عزت افلاک می رساند و انسان تشنه معارف الهی و کاربردی را به منبعی از کلمات و جملات نورانی، شفابخش و تحول آفرین متصل می سازد... «ادامه مطلب»...
برادری به تعداد نیست، به وفاداری است؛ یوسف یازده برادر داشت و حسین، ابالفضل(ع) را؛ برادرانی که به عمق چاه تنهایی ات می افکنند و برادری که تا قرارگرفتن در ورای بلندای ماه، قمرِ زندگی حماسی و دستان پر قدرت مبارزه الهی ات می شود... «ادامه مطلب»...
