آتش در محاق، شعله ای است زیر خاکستر که در بزنگاههای زندگی انسان، سر بر می آورد و تبدیل به آتشفشانی از تباهی و ویرانی می گردد. آتشی که انحراف را چون موری سیاه در شبی سیاه بر سنگی سیاه، میان وجودِ حاملِ خویش، نگاه میدارد و او را یکباره در سیاهی نحس و وحشتناک حرارت سوزناک خود فرو می کشد. اخگری که به جرقه لقمه ای حرام، در درون آدمی پدید آمده و تبدیل به آتشی بزرگ و هیولایی هولناک می شود... «ادامه مطلب»...
اگر از جان گذشته ای، بسم الله؛ حسین(ع)، نگین انگشتری از جان گذشتگان و سرور سلسله الهی ایثارگران است؛ که... «ادامه مطلب»...
شهیدان رجائی و باهنر؛ انسانهای عاشق و عارفی که معلمان و مربیان عرصه پاکدستی و مدیریت بی غل و غش اسلامی و انسانی اند... «ادامه مطلب»...
هدف مقدسی داشته باش که بخاطر آن مبارزه کنی؛ زندگی بدون هدف، پوچ و بی معناست... «ادامه مطلب»...
از منجلاب مُنحَس نفسانیت که جامۀ جان بیرون کشیده باشی و به آب مقدس عبودیت، شستشو یافته باشی، موسی می شوی... «ادامه مطلب»...
غفلت از غدیر و ولایت، غافلان را از رفتن بر راه نورانی، به افتادن در چاه ظلمانی رساند و تلاشهای الهی رهبران هدایت را قربانی خدعه های ابلیسی راهبران ضلالت نمود؛ که اگر غدیر فراموش نمی شد، نه فاجعه فاطمیه شکل می گرفت و نه بلای کربلا پدید می آمد و نه مصیبت عظمای غیبت کبرای امام عصر(عج) به طول می انجامید... «ادامه مطلب»...
