«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
محبت، شاه‌بیت غزل عاشقانه خلقت و مثنوی عارفانه آفرینش است. محبت، تابش خورشید صمدیت و رحمانیت ربّ رحیم بر دلهای نیازمند و تاریک مربوبین است. محبت، تحفه مقدس خداوند علیِ عالیِ اَعلی بر عالمِ امکان است. بی محبت، نه بهاری در باغ عبودیت رُخ می نمایاند و نه برگ و باری بر اشجار انسانیت می نشیند، چرا که ادب بندگی و آداب زندگی، میوه درخت تربیت است و محبت، آب حیاتِ شجرۀ طیبۀ انسان سازی... «ادامه مطلب»...
آدمی به عشق، زنده است و عاشقی، معرفت می خواهد. برای آدم بودن باید عاشق باشی و برای عاشق شدن باید معرفت داشته باشی تا قربان معشوقت شوی... «ادامه مطلب»...
این جماعت را که در کنار هم می بینی، گروهی محکم و هم نفس می پنداری، درحالی که در واقع، این قبیلۀ از هم گسیخته، تن های تنها هستند که دلهایشان هیچ نزدیکی و قرابتی با یکدیگر ندارد؛ چرا که... «ادامه مطلب»...
