«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
چه خزان‌ها و خستگی‌ها که با خواستن‌ها درآمیخت و خروشی شد بر خموشی‌ها و خیزشی شد بر خمودگی‌ها و خیام خرّمی آراست... ادامه مطلب...
حسین(ع) را در «شدن» باید دید و فهمید و زیست؛ حسین(ع) پیش از رسیدن به قله شهادت، شدن در شهود را به غایت رسانید... «ادامه مطلب»...
درخت طیبه عبودیت و عدالت و امنیت و انسانیت، با خون شهدای ایثارگر و از جان گذشته است که هر روز، بارورتر شده و به حیات الهی خویش ادامه می دهد... «ادامه مطلب»...
