اگر در پِیِ سیراب شدن هستی، به جای جستجوی آب، در جستجوی تشنگی باش!... «ادامه مطلب»...
اگر در پِیِ سیراب شدن هستی، به جای جستجوی آب، در جستجوی تشنگی باش!
کافیست تشنگی را تجربه کنی تا صدای پای آب را بشنوی؛
کافیست تشنگی، خاصیت تو باشد تا این مایه حیات بخش، از تار و پود وجودت جاری و ساری شود؛
کافیست تشنگی بیابی و تشنه شوی تا دریا شوی، آب شوی، آتش بگیری، بسوزی، خاکستر گردی و به باد رَوی تا ذرات مقدس وجودت در طول اعصار، بنیان هر جنبش و جوشش کمال آفرینی گردد...
کافیست تشنگی در تو معنا شود تا آب حیاتِ آداب انسانی و الهی از ذرات جسم و روحت به سوی هر جان تشنه ای سرازیر شود
کافیست تشنگی را در خویش نهادینه نمایی تا عاشق شوی، کربلایی گردی، در قبیله عاشورائیان جای بگیری، خودت را به قربانگاه باران ببری، حسین شوی و از جام عرشی شهود بنوشی و به مقام شهادت و سعادت، نائل آیی...
تشنگی، مسلک عاشقان اباعبدالله است
اباعبدالله: پدر بندگان خدا؛ حسین بابای همه آنهاست که بندگی خدا را می کنند؛ حسین مظهر تشنگی و پدر تشنگان است
فرزند، به پدر و مادرش می رود؛ انسان، میوه و ثمره درخت وجود کسی است که از بسترش دمیده و در دامانش رشد و نمو نموده است
بنده که باشی، در مسیر عبودیت که گام برداری؛ رفته رفته، نفسانیتت رنگ می بازد، از حجاب خویش چنان رها می گردی که حسین(ع)، افسار تربیتت را به دست می گیرد؛ بر بستر زیبای محبت پاک و ناب، تولدی دوباره می یابی، و رشد و نموّت بر دامان سلطان عشق به کمال خواهد رسید؛ چنان حسینی می شوی که از فرط تشنگی، آب فرات از علقمۀ ابالفضلیِ دشت نینوا در عقیده و عملت فوران یافته و سجاد عرش کبریایی می گردی...
کافیست حسین(ع) در قلبت تلألؤ یابد تا از خودت خالی شوی
کافیست حسین(ع) در وجودت شعله ور گردد تا از خودت نیست شوی
کافیست حسین(ع) در آرمانت تجلی یابد تا هستی ات را به پای محبوب ازلی و ابدی ات بریزی
کافیست حسین(ع) در زندگی ات جاری و ساری شود تا بندگی ات تو را به «رضاً بقضائک و تسلیما لامرک و لا معبود سواک یا غیاث المستغیثین» برساند
کافیست حسین(ع) در ابدیتت نقش بندد تا خورشید «ما رأیت الا جمیلا» در تو طلوع کند و محو در حقیقت سعادت آفرین آفرینش گردی و به «مقام مقربین» نائل آیی
کافیست حسین(ع) پسر فاطمه و علی، و جد مطهر مهدی آل الله را نه فقط در زبان، بلکه عمیقا و در ثانیه ثانیه حیاتت باور عملی داشته باشی تا در سپاه صاحب(عج) غریب و مظلومت، جایی زیبا و تعالی بخش و امیدآفرین برای خودت دست و پا کنی
رمز تشنگی، «ح» «س» «ی» «ن» است و شاهکلیدِ تشنه شدن، «حسین»!
حرکت پویا و تحول آفرین در این راه مقدس از حسین، با حسین، به سوی حسین و در حسین محقق می گردد
کافیست، ابالفضلی، حسینی باشی تا ببینی این تشنگی مقدس، چگونه تو را در دریای بیکران «عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»، غوطه ور می نماید و از تو٬ سرباز پا به رکاب صاحب الزمان می سازد...
#ابالفضلی_حسینی_باشیم
لینک مطلب:
http://rahemoghaddas.blog.ir/post/229
یزدی
