«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
هیچ علمی نافع‌تر و عیدی سعیدتر از این نیست که آدمی بداند «هیچ» است و هرچه هست اوست... «ادامه مطلب»...
می‌دانی، گاهی آدمی شبیه قایقی است که باد را می‌ستاید، اما باد که می‌وزد، لنگر می‌اندازد... «ادامه مطلب»...
روزت مبارک. امروز، که روز پاسداشتِ لطیف‌ترین آفرینش خداست، دلم می‌خواهد کلامی برایت بنویسم؛ نامه‌ای از سر مِهر، و به رسم عهدی بلند میان انسان و معنای انسانیت... «ادامه مطلب»...
بخوان، که جهان، به واژه‌هایی روشن‌تر از آفتاب نیاز دارد. بخوان، که رستگاری، در جوهر ناپیدای کلمات پنهان شده‌است. بخوان، که در سرزمین دانایی، همیشه بهاران است... «ادامه مطلب»...
حسین را چگونه شناخته ای؟ در ریتم موزون نوحه ها؟ در غذا و فضای اغواگر روضه ها؟ در رخت سیاه و پرچم عزا؟... ادامه مطلب...
