مونولوگ/ انسانِ بی‌مسئولیت

او انسانی است گم‌شده در هزارتوی بی‌مسئولیتی، چونان برگ خشکی که در طوفان غرور و جهل، به هر سویی می‌افتد، آن هم بی‌آنکه لحظه‌ای بیندیشد که بر چه خاکی فرود می‌آید و چه زخمی بر جای می‌گذارد... «ادامه مطلب»...

مونولوگ/ عشق‌هایی که مرا لو می‌دهند

بگذار با خودم روراست باشم؛ نه با لبخندم، نه با واژه‌هایی که بلدم، نه با تصویری که برای دیگران ساخته‌ام، بلکه با... «ادامه مطلب»...

مونولوگ/ نبردی بی برنده

من لج کردم! اما نه از آن لجاجت‌های پاک و پافشاری‌های برحق که بویی از تفکر و تدبیر داشته باشد. نه!... «ادامه مطلب»... 

مونولوگ/ مأموریت ما یکسان نیست

مدت‌ها بود که خودم را با او می‌سنجیدم. نه برای حسادت... برای فهمیدن حقیقت. می‌خواستم بدانم چرا او می‌درخشد، و من هنوز در سایه‌ام؟... «ادامه مطلب»...

مونولوگ/ انتخابم بیداری‌ست

گاهی فکر می‌کنم چرا دلم نمی‌لرزد؟ چرا وقتی حقیقت در برابرم قد می‌کشد، من بی‌تفاوت می‌ایستم؟... «ادامه مطلب»...

یاد مرگ!

شاید همین امشب، شب آخر زندگی ام باشد... «ادامه مطلب»...

روز تولّد تَنَم!

روز تولدِ اجباری ام را اعتبار و کرامتی نیست، مگر... «ادامه مطلب»...