اهالیِ اهلیِ پرگارِ وجود، با اتکا به نقطۀ الهی عقل است که حرکت در مسیر راستِ هدایت را آغاز کرده و به مرور، کمال یافته تر، وزین تر و خمیده تر می گردند، و در دایرۀ عشق، از کثرت به در آمده و وحدت با اَحدِ واحد را نوش و هوش می نمایند... «ادامه مطلب»...
مهمانی هم مهمانی خدا؛ همه جوره هوای مهمانش را دارد این میزبان حکیم و دست و دل باز!... «ادامه مطلب»...
بخشش هر کس به اندازه عشق اوست؛ بخشنده ها عاشق اند و عاشق، هیچ چیز را برای خودش نمی خواهد، بلکه بهترین چیزها و والاترین جایگاهها را برای معشوق، محبوب و مطلوبش طلب می کند و آرزومند دیدنِ دوست داشتنی اش در عالی ترین مرتبه وجودی آن است و برای تحقق این آرمان مقدس، همه همت و تلاشش را بکار می بندد... «ادامه مطلب»...
تا خضوع عابدانه را در طریقتی عاشقانه تجربه نکنی، توفیق حیاتی ریشه دار نخواهی داشت... تا سبز نگردی، آتش نمی گیری... «ادامه مطلب»...
جمعه باشد، بهار باشد، هوا بارانی هم باشد، بارانی که پیوسته و نرم بیاید و با ملودی مستی فزای بارشش هوائی ترت کند، فقط کافیست دل داشته باشی، تا پُر شود از هوای دلتنگی... «ادامه مطلب»...