«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
به جلوه آمده‌ای تا این نعمت فرصت به جلوه آمدنت را غنیمت شماری به انتخاب‌ها و انقلاب‌های نیک پُر تکرار، که خیلی زود، دیر می‌شود بسیار! به جلوه آمده‌ای تا امکانِ شدن را در شناختن و رفتن و به حق پیوستن دریابی... «ادامه مطلب»...
زلزله، زمانی است برای بازگشت به فطرت؛ برای تلنگر به لوامه و تسلط بر اماره؛ برای غنیمت شمردن فرصت‌های طلایی عمر جهت ساخت‌وساز عمارت سعادت جاودان... «ادامه مطلب»...
حسین(ع) را در «شدن» باید دید و فهمید و زیست؛ حسین(ع) پیش از رسیدن به قله شهادت، شدن در شهود را به غایت رسانید... «ادامه مطلب»...
تنها خردمندانند که خدای خویش را هماره بر خود حی و حاضر می بینند و از هرچه جز رضایت و خشنودی او پرهیز می نمایند. تنها اهالی تفکر و تدبرند که می دانند زیست عفیفانه یعنی زندگی و بندگی بر مدار شاخصی خدا و خِردپسند... ادامه مطلب...
لباسها کهنه می شوند؛ خانه ها کلنگی می شوند؛ عکسها قدیمی می شوند؛ انسانها پیر و فرسوده و فراموش می شوند؛ همه ما میمیریم اما... «ادامه مطلب»...
