«حی علی الحسین»؛ بشتابیم به سوی او که همۀ مادّیت و معنویت و موجودیتش را خرج خدا کرد تا خلق او، آزادگی بیاموزند و عزیز خالق خویش بودن را به ذلیل قدرت و ثروت و شهوت و شهرت شدن، ترجیح دهند. «حی علی الحسین» که حسین، آزادی‌ست؛ حسین، آبادی‌ست؛ حسین، آغاز آدمیزادی‌ست... «ادامه مطلب»...
حسین را چگونه شناخته ای؟ در ریتم موزون نوحه ها؟ در غذا و فضای اغواگر روضه ها؟ در رخت سیاه و پرچم عزا؟... ادامه مطلب...
حسین(ع)، اباعبدالله است؛ حسین، پدر بندگان خداست؛ هرکه حسین ندارد، بابا ندارد؛ هرکه حسینی نیست، یتیم و نگون‌بخت است... «ادامه مطلب»...
کهف الحسین(ع)، فرارگاه آنان است که در «فِرُّوا إِلَى الله» به «فِرُّوا إِلَى ثارالله» رسیده اند و در مسیر منا از من گذشتند و در مصیر فطرت به عبودیت رسیدند و حقیقت کعبه را در کربلا یافتند و تاج مقدس حاجیان عاشورایی بر سر نهادند... «ادامه مطلب»...
اگر از جان گذشته ای، بسم الله؛ حسین(ع)، نگین انگشتری از جان گذشتگان و سرور سلسله الهی ایثارگران است؛ که... «ادامه مطلب»...
