راه مقدس

میخواهی در زمرۀ سُعدا و شهدا، چشم از دنیا فروبندی؟!... «ادامه مطلب»...

 

 

معصــــومه کریمـــــه

 

میخواهی در زمرۀ سُعدا و شهدا، چشم از دنیا فروبندی؟! میخواهی وقتی دیدگانت به چهره ملک الموت افتاد و جان به جان آفرین تسلیم کردی و تنهایی قبر به سراغت آمد و با ورود نکیر و منکر بر خودت مواجه شدی، جز بشارت بهشت، چیزی نشنوی و درهای فردوس برین را گشوده بر خویش ببینی؟! میخواهی گورت به نور رفت و آمد ملائکه رحمت، روشن، و روحت به حضورشان مسرور شود؟! میخواهی حیاتت بر مدار دین راستین باشد و مماتت بر حقیقت ثقلین، استوار گردد؟! میخواهی مرگت در حال کفر نباشد و در حالی که بین دو چشمت نوشته شده «مأیوس از رحمت خدا» وارد عرصه محشر نشوی و از استشمام رایحه دلکش بهشت، محروم نگردی؟!

حضرت فاطمه معصومه(ع)؛ آنکه امام موسی ابن جعفر(ع)، جان گرانقدر خود را فدایی وجود نازنینش میخواند و او را با «فداها ابوها» یاد و تأیید می نماید، با نقل روایتی از پدران معصومش می فرماید که جدّۀ اطهرش خانم فاطمه زهرا(س) از رسول خدا(ص) روایت کرده است که درب گنجینه همه این خواسته و آرزوها با یک کلید طلایی گشوده خواهد، آن هم: محبِّ صادقِ معصومین بودن و با ثروت عظیم این محبت سعادت آفرین، دار فانی را وداع گفتن! (ر.ک: عوالم العلوم، ج21، ص354، ح3 - تفسیر کشّاف زمخشری، ج4، ص220)

 

آری! هرکه زندگانی اش را به زیور محبت بهترین مخلوق خدا و آل مکرمش زینت نمود و از دشمنی فکری و عملی با محمد(ص) و آل محمد(ص) پرهیز کرد، در بهشت خالق خود، به جاودانگی آرامش و کمال خواهد رسید و از هر رنج و اندوهی در سرای آخرت مصون و محفوظ خواهد ماند، که هرکه به عشق حقیقی آل الله دچار شد، از هرچه درد و عذاب اخروی، بر کنار شد...

چه رنجی! که دنیا را با گنج محبت عملیِ وجودِ عظیم الشأنی چون برترین دختر باب الحوائج و شفاعت کارگشای او به بهشت آخرت پیوند دادن، جای هیچ نگرانی و غمی را باقی نخواهد گذاشت: «یا فاطمةُ اشفعی لی فی الْجَنَّةِ فَانَّ لَکِ عِنْدَ اللّه شَأْنا مِنَ الشَّأن» اى فاطمه! مرا برای رفتن به بهشت شفاعت کن که همانا در نزد خدا براى تو منزلتى است. (زیارتنامه حضرت)

بانوی مکرمه ای که برادر معصومش زیارتنامه ای گرانسنگ و سرشار از مضامین خاص و تأمل برانگیز را در توصیف جایگاه فخیمش می نگارد و او را صاحب درجات والایی از عصمت، و معصومه خطاب می نماید، و زائرش را زائر خود قلمداد نموده و به وی وعده بهشت می دهد: «مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ کَمَنْ زَارَنى» هرکس معصومه را در قم زیارت کند، مانند کسى است که مرا زیارت کرده است. (ناسخ التواریخ، ج٣، ص٦٨، به نقل از کریمه اهل بیت، ص٣٢) «من زارها عارفاً بحقّها فله الجنة» هرکه فاطمه معصومه را درحالیکه واقف و اقرار کننده به شأن و منزلت الهی اش باشد زیارت نماید، بهشت از آن اوست. (بحارالانوار، ج٤٨، ص317)

 

او یکی از عالی‌ترین نمونه‌های بندگی خدا از خاندان ولایت و امامت است که عبادت و شب زنده‌داری اش تا واپسین روزهای عمر شریفش ادامه داشت. او از علوم ناب قرآن و آل محمد صلّی الله علیه و آله، آگاهی داشت و نادره زنان هم عصر خویش به حساب می آمد. در بیان شرافت و مقام او همین بس که عالمان تشیع، افتخار خاکبوسی درگاهش را داشته و در علوم متعدد عقلی و نقلی به حضرتش توسل یافته و به پاسخ رسیده اند. عالمانی که وصیت بسیاری از ایشان، دفن شدن در جوار بارگاه ملکوتی شفیعه شیعیان بوده است.

امام صادق(ع) در توصیف جایگاه فاخر آن سلاله خوبی ها و پاکی ها می فرمایند: «إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَةُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکُوفَةُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْکُوفَةُ الصَّغِیرَةُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِیَةَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِیهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ» خداوند حرمى دارد که مکه است، پیامبر حرمى دارد و آن مدینه است، حضرت على(ع) حرمى دارد و آن کوفه است و قم کوفه کوچک است که از هشت درب بهشت، سه درب آن به قم باز مى شود؛ زنى از فرزندان من در قم از دنیا مى رود که اسمش فاطمه دختر موسى(ع) است و به شفاعت او همه شیعیان من وارد بهشت مى شوند. (بحارالانوار، ج57، ص228، ح59)

 

نقل است مرحوم آیت اللّه سیّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آیت اللّه سید شهاب الدین مرعشى(ره) بسیار علاقه مند بود که محل قبر شریف حضرت صدّیقه طاهره(س) را به دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب کرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پایان رساندن ختم و توسّل بسیار، استراحت کرد. در عالم رؤیا به محضر مقدّس حضرت باقر(ع) و یا امام صادق(ع) مشرّف شد. امام به ایشان فرمودند: «عَلَیْکَ بِکَرِیمَةِ اَهْلِ الْبَیتِ» به دامان کریمه اهل بیت چنگ بزن. ایشان به گمان اینکه منظور امام(ع) حضرت زهرا(س) است، عرض کرد: «قربانت گردم، من این ختم قرآن را براى دانستن محل دقیق قبر شریف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زیارتش مشرّف شوم.» امام فرمود: «منظور من، قبر شریف حضرت معصومه در قم است.» سپس افزود: «به دلیل مصالحى، خداوند مى خواهد محل قبر شریف حضرت زهرا(س) پنهان بماند؛ از این رو، قبر حضرت معصومه(س) را تجلّی‌گاه قبر شریف حضرت زهرا(س) قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر بوده و جلال و شأنی براى آن مقدّر باشد، خداوند همان جلال و شأن را به قبر مطهّر حضرت معصومه(س) داده است» مرحوم مرعشى نجفى هنگامى که از خواب برخاست، تصمیم گرفت رخت سفر بر بندد و به قصد زیارت حضرت معصومه(س) رهسپار ایران شود. وى بى درنگ آماده سفر شد و همراه خانواده اش نجف اشرف را به قصد زیارت کریمه اهل بیت ترک کرد. (زبدة التصانیف، ج٦، ص١٥٩، به نقل از کریمه اهل بیت، ص٣)

 

خانوم جان! رواقهایت سرشار از دلتنگی هایی است که با دست محبت دریایی تو به دلگشایی بدل گردیده و سینه ام را با آرامش حضور قدسی ات، مملو از رحمت دلنشین کبریایی نموده است. تو با من چه کرده ای که هوای دلربای حرمت، قلبم را کفتر جلد آستانت نموده؛ تو با من چه کرده ای که ذره ذره وجودم پر می کشد برای نفس کشیدن زیر طاق بقعه منوّرت؛ تو با من چه کرده ای که مهربانی مادرانه ات، جای تمام نداشته هایم را گرفته و تسلای قلب محزون و محرومم گردیده؛ تو با من چه کرده ای خانوم...

لینک مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/302