میلاد مَـــــــرد
از علی نوشتن، کار ساده ای نیست.
چگونه یک بیابانیِ چشمه ندیده خواهد توانست اقیانوس بیکران را توصیف کند!
چگونه یک شب زدۀ نابینا، می تواند از آفتاب عالمتاب بنویسد!
چگونه یک افتاده در بستر بیماری های متعدد اخلاقی و نفسانی، قلم فرسایی کند در خصوص شخصیت استاد تمام عیار اخلاق و معرفت و معنویت و حکمت!
چگونه یک مُحبّ لنگ و مانده در حجاب ظواهر دنیا، قدرت شرح احوال مولای متقیان و امیر موحدان عالم را دارد!
چگونه می توان حتی گوشه ای از جایگاه و عظمت امیرمومنان را به رشته تحریر در آورد، وقتی پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «عَلِیٌّ مَعَ الْحَقِّ وَ الْحَقُّ مَعَ عَلِیٍّ یَدُورُ حَیْثُمَا دَارَ»(الأمالی (للصدوق)، ص 89) علی با حقّ است و حق با علی. هر کجا علی باشد، حق هم آن جاست. حق به دور علی می‌گردد.
چه چیز بالاتر و والاتر از حق؛ چه چیز گرانقدرتر از حقیقت؛ چه چیز ارزشمندتر از دوست داشتن حق و حقیقت و عمل کردن بر طریقتی که انسان مانده در عصر جاهلیت مدرن را به خلاصه همه خوبی ها و زیبایی ها پیوند بزند و از نور هدایت و فیض سعادت وجودش بهره مند سازد؛ که فاطمه زهرا(س) می فرمایند: همانا سعادتمندِ کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد. (امالی(صدوق) ص182)
همان وجود مقدسی که پیامبر رحمت و مهربانی دعاگوی محبین و تابعین ولایت اوست: «آسایش و راحتى، کامیابى و رستگارى و پیروزى، برکت و گذشت و تندرستى و عافیت، بشارت و خرّمى و رضایتمندى، قرب و خویشاوندى، یارى و پیروزى و توانمندى، شادى و محبّت، از سوى خداى متعال، بر کسى باد که على بن ابى طالب را دوست بدارد، ولایت او را بپذیرد، به او اقتدا کند، به برترى او اقرار نماید، و امامانِ پس از او را به ولایت بپذیرد. بر من است که آنان را در شفاعتم وارد کنم. بر پروردگار من است که خواسته مرا درباره آنان اجابت کند. آنان پیروان من هستند و هر که از من پیروى کند، از من است.(بحارالأنوار، ج27، ص92)
همان خلقت مسحور کننده و شریفی که رسول خدا، اجتماع جامعه بشری بر محبت و اعتقاد به ولایت او را مانع خلق جهنم معرفی می کند: «اگر تمامی مردم بر محبت و دوستی علی جمع می شدند، خداوند آتش جهنم را خلق نمی کرد»(بحارالانوار، ج۳۹ ص۴۲۸)
همان دردانه عالم امکان که کوتاه کننده دست اهریمنان و شیطان صفتان بود و وجود قدسی اش، خواب راحت را از چشمان خنّاسان و ابلیسان ربوده است، تا جایی که روز با سعادت ولادتش را بر خود و هم مسلکانشان، نامبارک می پندارند و 13 را نحص قلمداد می نمایند.
آری! سیزده، نحص است! اما نه برای مومنان و محبان و شیفتگان و ارادتمندان وجود سعادت آفرین امیرمومنان علیه السلام، بلکه روز ولادت این مولود مبارک و تجلی قدرت قهار پروردگار عالم، نوید دهنده نابودی کافران و منافقان و ظالمان است و از این روست که سیزده رجب، روز سعدِ عاشقان آن بزرگ مرد عالم است و روز نحصِ دشمنان حیدر کرار.
پیامبر اکرم(ص) از شیطان پرسیدند: نظرت درباره علی بن ابیطالب(ع)، وصی من چیست؟ شیطان پاسخ داد یا رسول الله امکان دستیابی به علی(ع) وجود ندارد. این آدم از نظر ما دست نیافتنی است؛ چون به پروردگار عالمیان متصل است و ما نمی توانیم به او برسیم و من راضی هستم که او کاری با من نداشته باشد چرا که من طاقت یک لحظه دیدار او را ندارم چون نور الهی علی آنقدر قوی است که ما را دفع می کند.(کتاب انوار المجالس به نقل از کتاب سراج القلوب)
شیفتگان دنیا و دلباختگان اموال و ثروتهای جهان فانی را چه کار با «یعسوب الدین»؛ که از پیامبر اعظم(ص) نقل است: عَلیٌّ یَعْسوبُ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمالُ یَعْسوبُ الْمُنافِقینَ؛ على، پیشواى مؤمنان، و اموال و ثروت، پیشواى منافقان است. (امالى(طوسى) ص355)
علی، الگوی جاودانه مردی و مردانگی است.
میخواهی مرد باشی؟ قصد داری مرد بودن را تجربه و لمس کنی؟
میخواهی مردانگی از ذره ذره اعمال و گفتارت هویدا گردد؟
میخواهی در آرزوی تو باشند، تشنگان مردانه زیستنهای تمام نشدنی و زیبا؟
میخواهی با تو و در تو تجربه کنند، خلایق، حقیقت مردی را؟
فرقی نمی کند که در زندگی یک زن، از چه نقشی برخورداری؛ همسر، پدر، پسر، برادر و...
فقط کافیست «علی» باشی!
کافیست تا «علی» بودن را مشق کنی و در مسلک «علی» قدم برداری...
«علی»، نان سفره اش حلال بود؛ «علی» سنگ صبور و خدمتگزار اهل منزل بود؛ «علی» عاشق و عشق همسرش «فاطمه» بود؛ «علی» قوت قلب و پشتیبان «حسنین» بود؛ «علی» دور زینبش می گشت و دختران و پسرانش را دوست و همراهی واقعی بود؛ «علی» غیور بود نه متعصب، چیزی را برای خودش نمی طلبید و بهترین ها را برای خانواده اش می خواست؛ «علی» دستش بالا می رفت برای چرخاندن شمشیر در جبهه های حق علیه باطل، نه برای ضربه زدن نابحق به این و آن و نواختن جسم و صورت ضعیفان و ناتوانان؛ «علی» اهل عدالت بود و اسوۀ بی بدیل محبت و حکمت و شجاعت و رشادت و انفاق و دستگیری و صبر و گذشت و ایثار و تقوا؛ «علی» با حیا بود؛ «علی» علی بود و جلوه عالی ربّ اعلا؛ «علی» مــــــــــــــرد بود....
روز ولادت مولود بی مثال کعبه، شرف انسان و انسانیت و شمس همیشه تابان حق و حقیقت، امیرالمومنین امام علی ابن ابیطالب بر رهپویان و شیفتگان طریقت مردی و مردانگی مبارکباد
هرچه می خواهی طلب کن از شهنشاه نجف
منتی گر می کشی از مرد می باید کشید
لینک مطلب:
http://rahemoghaddas.blog.ir/post/217
یزدی
