رهایی

روحِ بیمار، کور و زمین گیر است بسان کرم خاکی؛ خاک می خورد و راه خاک می پوید، آرمان و آرزویش خاک است و در خاک طی طریق میکند، حیاتش به خاک وابسته است و عاقبت در خاک فرو میرود و میمیرد؛ از خاک برآمده و در خاک می شود و دیگر هیچ!... «ادامه مطلب»...