حسین(ع)، اباعبدالله است؛ حسین، پدر بندگان خداست؛ هرکه حسین ندارد، بابا ندارد؛ هرکه حسینی نیست، یتیم و نگونبخت است... «ادامه مطلب»...
در این حجم عظیم ناملایمات و دردها و رنجهای غریب و آشنا؛ در این موج دهشتناک غصه های بی حد و حصر؛ در این روزهای تلخ بی قراری و سالیان کشندهٔ دوری و صبوری٬ سر به سجده های سجادوار بگذار و ذکر العجل العجل سر گیر و فریادرس عالم و آدم را از خداوند کریم٬ طلب کن... «ادامه مطلب»...
کهف الحسین(ع)، فرارگاه آنان است که در «فِرُّوا إِلَى الله» به «فِرُّوا إِلَى ثارالله» رسیده اند و در مسیر منا از من گذشتند و در مصیر فطرت به عبودیت رسیدند و حقیقت کعبه را در کربلا یافتند و تاج مقدس حاجیان عاشورایی بر سر نهادند... «ادامه مطلب»...
برادری به تعداد نیست، به وفاداری است؛ یوسف یازده برادر داشت و حسین، ابالفضل(ع) را؛ برادرانی که به عمق چاه تنهایی ات می افکنند و برادری که تا قرارگرفتن در ورای بلندای ماه، قمرِ زندگی حماسی و دستان پر قدرت مبارزه الهی ات می شود... «ادامه مطلب»...
جمعه باشد، بهار باشد، هوا بارانی هم باشد، بارانی که پیوسته و نرم بیاید و با ملودی مستی فزای بارشش هوائی ترت کند، فقط کافیست دل داشته باشی، تا پُر شود از هوای دلتنگی... «ادامه مطلب»...