راه مقدس

*هرچه کنی به خود کنی؛ گر همه نیک و بد کنی... «ادامه مطلب»...

خیلی وقتها تلاش می کنیم تا از زیر بار وظایفمان شانه خالی کنیم

خیلی وقتها، نمیخواهیم بپذیریم که ما هم در وضعیتی که برایمان شکل گرفته است، مقصریم

خیلی وقتها، از اینکه خودمان را مسئول مستقیم شکستها، اشتباهات، کاستی ها، انحرافات، گناهان، مشکلات، دور شدنها، نرسیدنها و نداشتنهایمان، بدانیم سخت هراسان و گریزانیم...

تا عمیقا باور نکنیم که انسان، مبدا تحولات خودش است و این آدمی است که با پذیرش مسئولیت شکست و انحراف، راه پیروزی و اصلاح را بر خود هموار می سازد؛ هیچگاه طعم شیرین میوه های آرزوهامان را از درخت زندگی، نخواهیم چشید.

اگر جامعه خراب است، تو تلاش کن که سالم باشی

اگر دیدگان شور، دلها حسود و قدمها نحص است، تو تلاش کن دریا دل و سبز قدم و مبارک باشی

اگر مردمان جیره خوار و مجیزه گوی این و آنند، تو تلاش کن مستقل و آزاده باشی

اگر آدمیان مایه آرامش و امنیت هم نیستند، تو تلاش کن صبور و آرام و امن باشی

اگر چشمها به هیزی، زبانها به تندی و دستها به خیانت می جنبند، تو تلاش کن چشم پوش، خوش گوی و پاک دست باشی

اگر جهل بسیار است، ظلم بیداد می کند و حق پایمال می شود، تو تلاش کن علم جو، عدالت خواه و حقیقت طلب باشی

اگر محبت رنگ باخته و منفعت طلبی عادت شده، تو تلاش کن مهربان و ایثارگر باشی

اگر اشرافیت، پول پرستی، اسراف و چشم و هم چشمی، مد و کلاس شده، تو تلاش کن تا ساده زیست، قانع و خویشتن دار باشی

اگر در میانه این عصر جاهلیت مدرن، ایمان جایش را به تردید، غیرت جایش را به تعصب، شعور جایش را به شعار، باطن جایش را به ظاهر، یکرنگی جایش را به نفاق، صداقت جایش را به دروغ، وفاداری جایش را به خیانت، شریعت جایش را به مصلحت، تحول جایش را به استحاله، تعقل جایش را به تقلید، و اصل جایش را به فرع داده است؛ تو تلاش کن مومن غیور عالم نیک ضمیر یکروی صادق متعهد متشرع پویای متفکر اصیل انقلابی باشی

اگر.....

تو در انجام این تلاش مقدس، مجاهده کن؛ تو خوب باش، تو پاک بمان، تو مسئول مستقیم باورها، خواسته ها و اراده هایت باش

تو انعکاس چیزی باش که میخواهی در دیگران ببینی

که

*«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها»(اسراء/7) اگر نیکی و احسان کردید به خود کرده‌اید و اگر بدی و ستم کردید باز هم به خود کرده‌اید.

*«إنْ تُحِبَّ للنّاسِ ما تُحِبُّ لنَفْسِکَ، و تَکْرَهَ لَهُم ما تَکْرَهُ لَها» آنچه براى خود می‌پسندى، براى مردم بپسند و آنچه براى خود ناخوش می‌دارى، براى دیگران هم ناخوش دار.(امام علی، تحف العقول، ص81)

*هرچه کنی به خود کنی؛ گر همه نیک و بد کنی

*از ماست که بر ماست

*قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود

مگر نه اینکه هرچه صداهای آزار دهنده بیشتر شوند تو گوشهایت را محکمتر می گیری؟

مگر نه اینکه هرچه بادها تندتر شود، تو کلاهت را محکم تر به سرت می چسبانی؟!

مگر نه اینکه هرچه ویروس ها بیشتر پخش شده باشد تو برای حفاظت خود از بیماری ها مجهزتر می شوی؟!

مگر نه اینکه هرچه بوهای نامطبوع تندتر شود، تو بینی ات را سفت تر می گیری؟!

مگر نه اینکه هرچه هوا سردتر میشود، تو لباسهایت را بیشتر میکنی؟!

پس

هرچه معصیت، فساد، انحراف و بی تقوایی بیشتر میشود، تو نیز لباس تقوایت را بیشتر کن

هرچه ترسها و وحشتهای ناشی از پلیدی ها و زشتی ها بیشتر می شود، تو همچون کودکی که به دامان مادرش پناه میبرد، بیشتر به پروردگار مهربان و خالق پشتیبانت پناه ببر.

تو با پذیرش مسئولیتهای فردی و اجتماعی ات، خودت را فرمانده سپاه جسم و روحت ببین، خودت را رهبر لشکر عقل و قلب و چشم و گوش و دست و زبان و اراده و عملت قلمداد کن، و در این کارزار تاریخی و پیاپی فرعون و موسی وجودت، از نیل نفسانیت و دنیاطلبی با عصای تربیت و توکل به امداد الهی بگذر و در میقاتِ خلوتِ اصلاحگرِ خویش به جلوتِ انبیایی برس تا مبدأ تحولات عظیم خود و جامعه ات باشی، ان شاءالله

لینک این مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/90