این سروده را در «ادامه» مشاهده بفرمایید...
ایران امام رضا علیه‌السلام
شاه خراسان، روح در ایرانِ تن شد
شیرازۀ سرمایۀ هر مرد و زن شد
ما کثرتِ پیوستۀ حِصنِ رضاییم
ایران زِ دیبای حضورش یک بدن شد
ایران، خراسان شد، خراسان، جمله ایران
تا عالمِ آلِ محمد را وطن شد
از شرق تا غربش، شمالش تا جنوبش،
هر گوشۀ این خاک، صحنِ بوالحسن شد
این خاک با شمس‌الشموسش گشت روشن
سلطان طوسش نورِ این مهدِ کهن شد
این بوم و بر تا مأمن از قدس رضا یافت
محفوظ از بدخواهیِ هر اهرمن شد
از ملّتِ موسَی‌الرّضا دور است دژخیم
با اسمِ رمزِ «یا رضا» دشمن کفن شد
وردِ لبِ ایرانیانی یا رضا جان
نام تو بی شک بهترین ذکر و سخن شد
عریان زِ مِهری پاک و بی‌پیرایه بودیم
دلهای ما را عشق نابت پیرهن شد
ما زائرِ دلدادۀ کوی بهشتیم
ما را همین ملجأ، امان از هر فتن شد
آن بارگاه نیّر از خوی رئوفت
این سارهای بی‌سَرا را نارون شد
ما را ولایت ناجی و حبل المتین است
این ریسمان، محکم‌ترین بند و رَسَن شد
نزدیک و دور از تو ندارد، مشهدِ تو
ایرانیان را باغِ فردوسِ عدن شد
گفتم زِ «ایرانِ رضا» در یک غزل عشق
این شعر شیوا شاهدی شکّرشکن شد
لینک این مطلب:
http://rahemoghaddas.blog.ir/post/452
