راه مقدس

بهار، یعنی نقطه، سرِ خط؛ یعنی همه چیز از آغاز؛ یعنی وبال نبودن و بال درآوردن به شوق پرواز... ادامه مطلب...

بهار رمضان

بسیار مقاومت باید و اندک اطاعت! 

آدمی، تا آن زمان که بی‌چون و چرا اطاعت می‌کند، بَرده است،‌ 

و تا زمانی که انسان،  بَرده باشد، 

هیچگاه آزادی خود را بازنیافته، 

و طعم شیرین زندگی و بندگی انتخابگرانه را نخواهد چشید. 

بی دلیلی، ذلیلی می آورد و بجای صالح، طالح می سازد!

آنکه بی شاخصی خدا و خردپسند، تسلیم خواست نفس و نفوس شود، نمرده، مرده ای اسیر و نگون بخت است.

مرده ای که هیچگاه رنگ بهار و شکوفایی و سعادت را به خود نخواهد دید.

بهار، میوه درخت انتخاب است و تسلیم اگر کنشی انتخابی باشد، تعبد است و تعالی آفرین، و چنانچه واکنشی منفعلانه باشد، تقلید است و  ذلت بار.

بهار، مهار تورم نفس و رشد تولید انسانیت و عبودیت است.

بهار، بهای پشت پا زدن به خواب و سکون و سکوت زمستانی است.

بهار، تجلی معاد، شکوفایی، نوروزی، امیدواری و نو نمودن دل و جان، بر طریقت محبت است.

بهار، یعنی دوباره نو شدن و برخاستن از میان تلی جمود، و جریان یافتنِ دریاوار در مسیر تازگی.

بهار، یعنی نقطه، سرِ خط؛ یعنی همه چیز از آغاز؛ یعنی وبال نبودن و بال درآوردن به شوق پرواز.

بهار، یعنی سوختن از من و منیت خویشتن و رُستن بر بستر فطرتی پاک؛ یعنی رستاخیزی ققنوس وار از میان رمضان انسان ساز.

بهار، یعنی مزیّن به حُسنِ حَسَن گردیدن و آدم شدنی قدرشناسانه در مکتب علی.

بهار، یعنی انتخاب آگاهانه ی شعور یافتن در پایگاه حق، به جای تقلید کورکورانه ی شعار بافتن در جایگاه باطل.

بهار، یعنی انقلاب؛ یعنی قالب کهنه و پوسیده جهالت و تعصب را شکستن، دوباره شناختن، طرحی نو در انداختن، از نو ساختن، سرتاپا گداختن و نرد عشقی عالمانه و عارفانه باختن.

بهار، یعنی مبارزه، ثمربخش است و مقاومت، جواب می دهد، حتی وقتی که سرماسازها و  زمستان بازها، ظاهرا مرگ را تنپوش حیاتت کرده باشند، اما تو از درون، متصل به روحی سبز و نامیرا باشی...

لینک مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/370