مونولوگ/ انسانِ بی‌مسئولیت

او انسانی است گم‌شده در هزارتوی بی‌مسئولیتی، چونان برگ خشکی که در طوفان غرور و جهل، به هر سویی می‌افتد، آن هم بی‌آنکه لحظه‌ای بیندیشد که بر چه خاکی فرود می‌آید و چه زخمی بر جای می‌گذارد... «ادامه مطلب»...

مونولوگ/ عشق‌هایی که مرا لو می‌دهند

بگذار با خودم روراست باشم؛ نه با لبخندم، نه با واژه‌هایی که بلدم، نه با تصویری که برای دیگران ساخته‌ام، بلکه با... «ادامه مطلب»...

الفاتحه!

کاش! اِی کاش بویی از حیا و عفاف فاطمی ببرند آنها که به نام فاطمه(س)، فاتحه عفت گفتار و کردار را می‌خوانند!... ادامه مطلب...