این پرسش یک پاسخ کاربردی و دقیق دارد:... «ادامه مطلب»...
شخصیت خود و دیگران را چگونه بشناسیم؟
چگونه خودم را بهتر بشناسم؟
چگونه از طرف مقابلم به شناخت بهتری برسم؟
این سوالی است که در بسیاری از اوقات، ذهنها را به خود درگیر می کند
اما این پرسش یک پاسخ کاربردی و دقیق دارد:
«مهمترین شاخصه شناخت یک شخصیت، شناخت رنج ها و لذتهای اوست»
هیچ چیزی بیشتر از اینکه بفهمیم چه چیزهای سبب رنج و یا لذت خودم یا فرد مقابلم می شود، من را به دیگران و دیگران را به من نمی شناساند.
برای دست یافتن به درک درستی از خود، به خودت مراجعه کن و در خودت جستجو کن و ببین که چه چیزهایی رنجت می دهند و چه چیزهای باعث لذت تو می شوند؛ انجام همین کار در مورد دیگران هم تو را به نتیجه دقیق تری در حیطه شناخت، خواهد رساند.
ببین از چه رنج می بری؟ بنگر از چه لذت می بری؟ تا بفهمی شخصیت تو چیست؟
ببین از چه رنج می برد؟ بنگر از چه لذت می برد؟ تا بفهمی شخصیت او چیست؟
لذتها و رنج های نامقدس و منطبق بر منیت و خواسته های غیر الهی، حکایت از زمینی بودن روح و منش کوته نظرانه تو یا طرف مقابلت دارد.
لذتها و رنج های مقدس و منطبق بر معنویت و خواسته های الهی، خبر از قدسی بودن روح و منش بلندنظرانه تو یا طرف مقابلت دارد.
انسانِ مومنِ متعبد، آسمان را در زمین می جوید و خواسته ها و نیازهای زمینی اش هم آسمانی است.
انسان مومن متعبد، دردها، دغدغه ها و حتی خوشی ها و غمهایش هم رنگ زیبا و پویای حیات هدفمند و با نشاط دارد و سرشار از زندگی ابدی و نگاه والای الهی است.
انسان مومن متعبد، ظاهر و باطنش یکیست، بطوری که رنج ها و دغدغه های مقدس و انقلابی اش، نه فقط در شعار و گفتارش، بلکه در شعور و کردارش، در لباسش، در خانه اش، در غذایش، در مراوداتش، در دوستی ها و دشمنی هایش، در وسیله نقلیه اش، در مدیریتش، در کارمندی و کارگری اش، در مادری و پدری اش، در خواهری و برادری اش، در همسری و فرزندی اش، در دانش آموزی و دانشجویی اش، در معلمی و مربی گری اش، و خلاصه، در لحظه لحظه و جای جای زندگی و بندگی اش، جاری و ساری و مثال زدنی است....
داوودی
