لباس سفید یا سیاه؛ کدام بهتر است؟... «ادامه مطلب»...
پرسش
اینکه پیامبر گفتن لباس سفید بپوشید پس چرا در یک حدیث دیگه گفتن لباس تیره مثل چادر بپوشید تا انگشت نما نباشید و رنگ سیاه چشم نامحرم رو دفع میکنه؟؟ ما باید به کدوم عمل کنیم؟
در هیچ آیه یا روایتی توصیه به پوشیدن لباس مشکی به عنوان لباس روزهای عادی سال نشده است. و بالعکس در بسیاری از روایات مورد کراهت و حتی نهی بوده است.
در قرآن کریم از "شش رنگ" «سفید» و «سیاه» (بقره/187؛ آل‌عمران/106؛ نحل/58؛ زمر/60؛ زخرف/17) «زرد» (بقره/69؛ روم/51؛ زمر/21؛ حدید/20؛ مرسلات/33)، «سبز» (انعام/99؛ یوسف/43و46؛ یس/80؛ کهف/31؛ حج/63؛ الرحمن/76؛ انسان/21)، «آبی» (انعام/69) و «قرمز» (فاطر/27) یاد گردیده و به طور مستقیم یا غیر مستقیم به تأثیرات روان شناختی و بعضاً فیزیولوژیکی آنها اشاره شده است.
سپیدى از شریف‌ترین رنگ‌هاست (ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان فى تفسیر القرآن، 16/188) و در نهایت صفا (طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، 8/692) و لطافت (ثعلبی نیشابوری، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، 8/134) است و این لطافت، نورانی است (طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، 8/692)
سفیدی و روشنایی چهره‌ها «به خاطر نور ایمان است» (تستری، تفسیر التسترى، 1423: 1/50) و آمده است که هر کس در این دنیا قلبی سفید داشته باشد، در آخرت چهره‌اش سفید است (قشیری، لطائف الاشارات، بی‌تا: 1/269). سفیدی از نور است و کسانی که اهل نور حق باشند، به رنگ سفید نامیده می‌شوند و چهره‌هایشان درخشان می‌شود (طبرسی، جوامع الجامع، 1377: 1/195). رنگ سفید، رنگی بسیار لطیف و شریف است و خداوند با سفید کردن چهره مؤمنان در قیامت به شرافت و لطافت آنان می‌افزاید و ملاحت، پاکی، پاکدامنی و بی‌گناهی آنان را با این رنگ نمایان می‌کند. اصولاً از نظر قرآن، رنگ سفید، رنگ آرامش و سعادت است.
بیشتر جامه های پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سفید بود و می فرمود: لباس سفید را بر زندگانتان بپوشانید و مردگانتان را هم با پارچه ی سفید کفن کنید(البسوها احیاءکم و کفنوا فیها موتاکم/ سنن النبی، ص120 و محجة البیضاء، ج4، ص140) رنگ سبز، رنگ مورد پسند پیامبر برای لباس بود(کان یعجبه الثیاب الخضر/ سنن النبی، ص120) پیامبر خدا ملحفه ای داشت که با زعفران رنگ آمیزی شده بود و گاهی تنها با پوشیدن همان، با مردم نماز می خواند(محجة البیضاء، ج4، ص141)
اما یک نکته بسیار مهم وجود دارد؛ و آن هم اینکه: برای فهمیدن یک حکم، باید به همه آیات و روایات منطبق بر آن توجه نمود.(به «اینجـــــا» رجوع کنید)
بر اساس نص صریح قرآن و بسیاری از روایات، استفاده از لباس شهرت، حرام است؛ یعنی انسان نباید چیزی بپوشد که او را متفاوت از جمع و انگشت نمای عرف غالب کند.(رجوع کنید به مطلب: «همرنگی خوب، همرنگی بد»)
اگرچه لباس سیاه تا اواخر زمان بنی‌امیه و خروج سیاه جامگان و به قدرت رسیدن بنی عباس، هیچگاه به عنوان لباس رسمی و عرف غالب مسلمانان به شمار نمی‌آمد؛ ولی پس از آن، قرنهاست که استفاده از رنگ سیاه به عرف غالب اکثر مناطق تبدیل شده است و همین موضوع سبب شده تا کراهت نداشته و حرام نباشد.
اما در برخی از شهرهای کشور، بطور مثال در بسیاری از مناطق اصفهان، اکثر خانمها از چادرهای سفید استفاده می کنند و یا در میان بسیاری از اقوام و قبیله ها، لباسهای متنوع بومی رایج است و این بصورت عرف غالب هر یک از آن مناطق است.
و یا در بسیاری از مناطق کشور مسلمان افغانستان، بانوان از چادرهای سفید، آبی و... استفاده می کنند و این بصورت یک رفتار غالب عرفی درآمده است، و کاملا صحیح و شرعی است.
حتی در بسیاری از مناطق مسلمان نشین خاورمیانه، آسیا و دنیا، جنس مؤنث با رعایت حدود شرعی حجاب اسلامی، از پوششهای گوناگون در تنوع رنگی بسیار زیاد استفاده می نماید که بصورت عرف غالب و رفتار شرعی هر منطقه ای در آمده است.
بنابراین می بایست در انتخاب رنگ و نوع لباس، عرف غالب هر منطقه را هم در نظر داشت و از پوشیدن لباس شهرت، خواه خوب باشد یا بد، به شدت پرهیز کرد. (امام صادق ع: شهرت؛ خوب و بدش در آتش است/ وسائل الشیعة ج۵، ص۲۴)
البته رعایت محدوده حجاب شرعی که مورد نظر مراجع تقلید است و توجه به عرف غالب در انتخاب نوع لباس و رنگ، دلیل بر حلال بودن بسیاری از اعمال خلاف شرع نمی شود. بطور مثال، ارتباط و هم کلامی غیر ضروری با نامحرمان، بدون پذیرش مسئولیت جنسی، هیچگاه تابع عرف غالب نمی باشد و بر اساس آموزه های وحیانی و توصیه های مؤکد معصومین(ع)، در همه حال باید به حد اضطرار و ناچاری بسنده کرد.
لینک مطلب:
http://rahemoghaddas.blog.ir/post/169
یزدی
