نیکی بکاریم...

هر که هم‌وزن ذرّه ‏اى نیکى کند نتیجه‏ آن را خواهد دید... «ادامه مطلب»...

بینوایی به آشنایی گفت:

اگر من در خانه ی تو بمیرم، با من چه میکنی؟

آشنایش گفت:

تو را کفن میکنم و به گور می سپارم و به نیتت اطعام می نمایم...

بینوا گفت:

امروز که هنوز هم زنده ام، مرا پیراهن بپوشان و جایم بده و غذایم بخوران و چون مُردم، بی کفن و اطعام، مرا در دل خاک، رها کن...

این حکایت بسیاری از ماست!

که تا زنده ایم قدر یکدیگر را نمیدانیم و برای نجاتِ هم از مشکلات، غمها، ناتوانی ها و..، همه همّت و تلاش خود را بکار نمی بندیم

ولی بعد از مُردنِ یکدیگر،

میخواهیم برای هم سنگِ تمام بگذاریم!

#مهربان_باشیم؛ شاید فردایی نباشد...

#نیکی_بکاریم، شاید امروز آخرین فرصت حیات ماست...

باور داشته باشیم:

اگر محبت بکاریم، دوستی درو خواهیم کرد؛

و اگر جای دانه هایی را که زمانی کاشته ایم فراموش کردیم،

باران روزی به ما خواهد گفت کجا کاشته ایم...

پس تا می توانیم و فرصت باقی است، نیکی بکاریم،

ما نمیدانیم کی و کجا آن را خواهیم یافت!

که کار نیک هر جا که کاشته شود به بار می نشیند،

چراکه محبت، میوه شیرین و سایه دلنشین درخت زیباییست که روزی بذر آن را در درون قلب نیازمندی کاشته ایم، و به مهربانی آبیاری اش نموده ایم...

ایمان بیاوریم:

این سنت نقاش زیبای زیبا آفرین و پر مِهر عالم آفرینش است که

اثر زیبا باقی می ماند،

حتی اگر روزی صاحب اثر، دیگر حضور نداشته باشد...

فَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ

وَمَن یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ

پس هر که هم‌وزن ذرّه ‏اى نیکى کند نتیجه‏ آن را خواهد دید

و هر که هم‌وزن ذرّه‏ اى بدى کند نتیجه‏ آن را خواهد دید.

(الزلزلة/۷و۸)