کسانی که قدرت را با پول می خرند، عدالت را هم به پول خواهند فروخت و هیچ گاه برای برقراری قانون نخواهند کوشید... «ادامه مطلب».....
استاد مطهری در کتاب «بیست گفتار» درباره جامعه ی بی طبقه ی اسلامی میگوید: «اسلام به طور مسلّم با این که دینی است اجتماعی و برای جامعه شخصیت قائل است، سعادت و شقاوت قائل است، مصلحت و مفسده قائل است، به تقدم مصلحت جامعه بر مصلحت فرد قائل است، و امتیازات طبقاتی را لغو کرده است، با همه این ها و در عین حال نظام اجتماعی اسلامی و امتیازات واقعی افراد را نادیده نمیگیرد، فرد را از نظر شخصی در مقابل اجتماع ناچیز نمیشمارد. مانند برخی از متفکرین جهان نمیگوید فرد هیچ کاره است، هر چه هست جامعه است، جامعه ذی حق است نه فرد، جامعه مالک است نه فرد، جامعه اصیل است نه فرد. به طور مسلم، اسلام حقوق اختصاصی قائل است، مالکیت اختصاصی قائل است، برای فرد اصالت و استقلال قائل است، عدالت را به این نمی داند که فرد در جامعه به کلی نابود بشود، عدالت را به این میداند که شرایط یک مسابقه صددرصد کامل همیشه فراهم باشد و به حکم این مسابقه که در میدان کار و تکلیف صورت می گیرد، امتیازات و حقوق اختصاصی به افراد اعطا شود. البته آن چیزی که به هیچ وجه قابل تردید نیست این است که اسلام با امتیازها و تفاوت گذاشتن هایی که مربوط به عمل تقوا و علم و جهاد در راه حق نیست به شدت مبارزه کرده.»
به راستی تا چه هنگام به بهانه این که «نمی گذارند»، «موانعی وجود دارد که نمی توان گفت» و تعابیری از این دست، می توان از پذیرش کوتاهی سر باز زد؟ آنگاه که کوزه بشکند و آب بریزد، دیگر افسوس و واویلتا سودی نخواهد داشت.
بلا نرسیده دعا را شروع باید کرد
علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد
وقتی خبرهایی در جراید می خوانیم مبنی بر این که:
پدری برای تهیه نان، به فروش کلیه خویش مجبور میشود، هفتاد درصد کارمندان دولت زیر خط فقر زندگی میکنند، دختری برای تهیه شهریه دانشگاه، خود فروشی میکند و ...، چگونه می توانیم خواب راحت داشته باشیم و بر سر سفره های آنچنانی بنشینیم.
مقام معظم رهبری در دیدار با اعضای هیأت دولت در مورخ 4/6/81، با اشاره به اطلاع رسانی و خبردهی به مردم درباره پیشرفت ها و وجود موانع می فرمایند: «صرف این که ما بگوییم موانعی در کار هست، مردم را قانع نمیکند و آن ها نمی پذیرند. اگر واقعاً موانعی وجود دارد، کسانی هستند و جریانی وجود دارد که نمیگذارد شما کار کنید، این را شفاف و صریح به مردم بگویید... به نظر من این به پیشرفت کار کمک میکند.»
نباید از یاد برد که فساد خواص، فساد توده مردم را به دنبال دارد. رهبر فرزانه انقلاب در دیدار با دانشجویان بسیجی در مورخ 24/11/79، بزرگ ترین فسادها را فساد یک مسؤول بر می شمرد که به وظیفه خود عمل نمی کند و در پی قوم و خویش بازی، گروه بازی، حزب بازی و امتیازدهی بیجا است. و در ادامه، نتیجه این اعمال را پدید آمدن کوه های ثروت بادآورده در کنار دره های محرومیت دانسته، میفرمایند: «فساد این است که یک نفر در کسوت خدمت، خیانت کند. با شعار عمل مثبت تیشه بردارد و به ریشه زندگی و بهورزی مردم بزند».
جیب ها گر اندکی کوتاه بود
هر گدا این جا یقیناً شاه بود
کسانی که قدرت را با پول می خرند، عدالت را هم به پول خواهند فروخت و هیچ گاه برای برقراری قانون نخواهند کوشید؛ هنگامی که قانون کنار نهاده شود، ستم می آید و زمانی که قانون چون مترسکی شود که به جای ترساندن پرندگان غارتگر، محل امنی برای استراحت آنان باشد، باید فاتحه آن جامعه را خواند.
آنچه عاشورای جانسوز را پدید آورد، عبارت بود از تمکین و تسلیم مردم در برابر حکومت ستم؛ نادیده گرفتن تکلیف در لحظه حساس و سرنوشت ساز؛ از یاد بردن فریضه امر به معروف و نهی از منکر؛ رشد روحیه رفاه طلبی و دنیا دوستی؛ غفلت و بی خبری مردم از آنچه در جامعه می گذرد؛ تنها گذاشتن رهبر الهی و اطاعت نکردن از او؛ نبود اتفاق نظر در میان امت اسلام؛ تسلط ترس و هراس بر مردم در مقابل قدرتهای باطل؛ و ... .
اگر امروزه نیز، نیروهای مؤمن و انقلابی، حساسیت خود را درباره سرنوشت اسلام، مسلمین و انقلاب از دست بدهند و برای حفظ آنچه دارند و کسب آنچه ندارند، از گفتن حق و ادای تکلیف، کوتاهی کنند؛ اگر دچار تفرقه شوند و بر محور رهبری امت منسجم نباشند؛ برای رسیدن به پول و مقام، ارزش ها و آرمان ها را زیر پا بگذارند؛ ساده لوحانه، فریب شایعه ها و بوق های تبلیغاتی دشمن را بخورند و اگر ...، عاشورا تکرار خواهد شد و اسلام ضربه خواهد خورد و مظلومیت مضاعفی برای مسلمانان و جبهه حق، پیش خواهد آمد.
ادامه دارد...