زنان نخستین آموزگار بشرند. اگر زن در مسیر عبودیت باشد، انسانیت را به اوج و معراج می برد و چنانچه خدای ناخواسته بر مدار نفسانیت قدم بر دارد، آدمیت را به پستی و تاراج خواهد برد... «ادامه مطلب»...
نخستین آموزگار بشر
در زن شروع می شویم و با زن رشد می کنیم و ادامه می یابیم. در میان خویش، حفاظتمان می کند و از شیره جانش به ما می نوشاند و سیرمان می سازد، در آغوشش آرام میگیریم و رفته رفته قد می کشیم و بزرگ می شویم. آنکه اول بار با شنیدن صدای گریه ما لبخند می زند و با نوازشهای مهربانانه اش آراممان می کند، زن است؛ آنکه با خوشبختی، سعادت و موفقیت ما راضی و شاد و خندان می شود زن است؛ آنکه از اندوه، درد، رنج، سختی و انحراف ما نگران و گریان می شود، زن است؛ و آنکه در بیماری به پرستاری ما مشغول می گردد و پس از مرگ، بر جسد بی جانمان اشک باران و نوحه کنان می شود، زن است...
زن، مظهر لطافت و مهربانی و تجلی لطف و رحمت خداوند است؛ زن، زمین زرع است و بستر جوانه زدن، رشد و تربیت. از دامن زن، مرد به معراج می رود؛ موسی هم که باشی، آسیه ای می خواهی و برای محمد شدن، آمنه ای را نیازمندی؛ باید نرگسی گل کند تا مهدی شکوفا شود.
«تجسّم عطوفت و رحمت در دیدگان نورانى مادر، بارقه رحمت و عطوفت ربّ العالمین است. خداوند تبارک و تعالى قلب و جان مادران را با نور رحمت ربوبیّت خود آمیخته آن گونه که وصف آن را کس نتوان کرد و به شناخت کسى جز مادران درنیاید.»(صحیفه امام خمینی، ج 16، ص 225)
«زن نقش بزرگی در اجتماع دارد. زن مظهر تحقق آمال بشر است. زن پرورش دِه زنان و مردان ارجمند است. از دامن زن مرد به معراج می‌رود. دامن زن محل تربیت بزرگ زنان و بزرگ مردان است.»(صحیفه امام خمینی، جلد ۷، صفحه ۳۴۱)
«زن مربی جامعه است. از دامن زن انسان ها پیدا می شود. مرحله ی اول مرد و زن صحیح، از دامن زن است. مربی انسان ها زن است. سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است. زن با تربیت صحیح خودش انسان درست می کند و با تربیت صحیح خودش کشور را آباد می کند. مبدأ همه ی سعادت ها از دامن زن بلند می شود؛ زن مبدأ همه ی خیرات است»(صحیفه امام خمینی، جلد ۷، صفحه ۳۳۹)
«شما خانمها شرف مادری دارید، که در این شرف از مردها جلو هستید؛ و مسئولیت تربیت بچه در دامن خودتان دارید. اول مدرسه‌ای که بچه دارد، دامن مادر است. مادرِ خوب، بچه خوب تربیت می‌کند؛ و خدای نخواسته، اگر مادر منحرف باشد، بچه از همان توی دامن مادر، منحرف بیرون می‌آید. و چون بچه‌ها آن علاقه‌ای که به مادر دارند به هیچ کس ندارند، و در دامن مادر که هستند تمام ... آرزوهایی که دارند خلاصه میشود در مادر و همه چیز را در مادر می‌بینند، حرف مادر، خُلق مادر، عمل مادر، در بچه‌ها اثر دارد. لامحاله یک بچه در دامن مادر- که اول کلاس است- این دامن اگر یک دامن طاهر پاکیزه مهذب باشد، بچه از همین اول که دارد رشد می‌کند، با آن اخلاق صحیح و با آن تهذیب نفس و با آن عمل خوب رشد می‌کند. بچه وقتی در دامن مادرش هست، می‌بیند مادر اخلاق خوش دارد، اعمال صحیح دارد، گفتار خوش دارد، این بچه از همان جا اعمالش و گفتارش به تقلید از مادر - که از همه تقلیدها بالاتر است - و به تزریق مادر - که از همه تزریقها مؤثرتر است - تربیت میشود.
شما این مسئولیت بزرگ را دارید که باید بچه‌های خودتان را که نوزاد هستند، و نفوسشان ... تربیت را زود قبول می‌کند، خوب و بد را زود قبول می‌کند، شما از اول که این بچه‌ها در دامان شما بزرگ می‌شوند، مسئول افعال و اعمال آنها هم شما هستید. همان طوری که اگر یک بچه خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک بچه تأمین کند، اگر یک بچه بد هم - خدای نخواسته - در دامن شما بزرگ بشود، ممکن است که یک فساد در جامعه پیدا بشود. گمان نکنید که یک بچه است؛ یک بچه گاهی وقتها در جامعه، وقتی که وارد شد، در رأس جامعه واقع میشود. اگر این بچه‌ای که شما تربیت کردید یک تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند می‌کند؛ و آن شرفش مال شماست؛ یعنی شما این سعادت را برای یک ملت بیمه کردید. و اگر خدای نخواسته به عکس باشد: یک بچه‌ای در دامن مادر تربیتش تربیت اسلامی نباشد، تربیت انسانی نباشد، انحراف داشته باشد، این ممکن است که بعدها یک جامعه را به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهی یک آدم، یک ده را خراب می‌کند؛ گاهی یک آدم یک شهرستان را خراب می‌کند؛ گاهی یک مملکت را خراب می‌کند.»(صحیفه امام خمینی، جلد ۷، صفحه ۲۸۳و284)
آری! زنان نخستین آموزگار بشرند. اگر زن در مسیر عبودیت باشد، انسانیت را به اوج و معراج می برد و چنانچه خدای ناخواسته بر مدار نفسانیت قدم بر دارد، آدمیت را به پستی و تاراج خواهد برد!
بنابراین، تربیت زن، به عنوان یک مربی بالقوه و رسانیدن وی به مرتبه یک معلم الهی بالفعل، بر تربیت مرد، بلکه بر هر امری مقدم است. چراکه تربیت زن یعنی تربیت زندگی؛ زنِ تربیت یافته به آداب الهی، اَبنای بشری صالح و مردان و زنانی مؤدب، مومن و متعبد را در دامان خویش پرورش داده و تحویل جامعه می دهد. زنی که فلسفه وجودی و هدف از خلقتش را درنیافته، اهل مطالعه و تهذیب و توجه به امور تربیتی، فکری و عقیدتی خود نیست، قطعا سبب عقب‌افتادگی، فساد و مانع پیشرفت انسان و جامعه انسانی می شود.
زن تربیت یافته در مکتب مقدس و پویای وحی و عترت، به مثابه یک مربی الهی، حمایت گر هر برنامه و عمل الهی و بازدارنده از هر امر و فعل غیر الهی خواهد بود. چنین زنی، دست خداوند در خانه است و ناامیدکننده شیطان در میان اهل خانواده و اجتماع.
این زن، چنانچه در نقش همسر، مادر، دختر و یا خواهر و یا هر یک از محارم نسبی و سببی واقع شود، محل رشد و کانون تربیت دینی است. او تاجی است که بر هر سر که قرار بگیرد، پادشاهی و سعادت را برایش به بار خواهد آورد. مادری می شود که عیسی(ع) را به جهانیان عرضه می دارد؛ دایه ای می شود که پیامبر خاتم(ص) را می پروراند؛ همسری می شود که پناه و مأمن آرامش امیرمومنان(ع) است؛ خواهری می شود که یاری گر سیدالشهداست؛ عمه ای می شود که خاتم الاوصیا را حامی می گردد؛ و...
این زن، ترغیب کننده به خیر و بازدارنده از شر است. دامانش راههای رسیدن به قرب است و بر کف پای مبارکش کلید بهشت. تو را به مجالس درست و محافل پاک و بی حاشیۀ قرآن و اهلبیت(ع) سوق می دهد و انگیزه بخش حضور پر شور و موثرت در فعالیتهای صحیح مذهبی و دینی می شود. در سیاست، دیانت را مبنا قرار می دهد و ملاکهای گذرای مادی، او را از حقیقت زنده کننده شریعت، باز نمی دارد. در اقتصاد، کمِ حلال را به بسیارِ حرام ترجیح می دهد. در فرهنگ، نسلش را فدای خوشی های مبتذل و ویرانگر نمی کند. در سبک زندگی، فاطمه(س) را به عنوان یک الگوی کامل عملی می بیند و چشم به زینب(س) دارد و معصومه(س) را می پوید. در هر وادی و راهی که وارد می شود، محل برکات و خیرات کثیر است و مبدأ زیبایی و روشنایی و تعالی بینظیر.
تا نسلی اینچنین از مادران فاطمی تربیت نشود، خبری از فرزندان حسینی و زینبی نیست! کربلایی دیگر در راه است و حسین زمان و امام منتظران(عج) لشکری از حسینیانی زینبی می خواهد. آنها که تا آخرین قطره خون، در رکاب پیشوای الهی خویش شمشیر زنند و تا آخرین نفس پای آرمانها و عقاید ناب و مقدس خود محکم بمانند و لحظه ای و ذره ای سستی نورزند و از صراط حق، منحرف نشوند. آن عاشورائیانی که خواهند آمد تا حاکمیت جهان را از حاکمان یزید مسلک عالم بگیرند و حکومت عدل الهی را بر کره زمین برقرار سازند و ظهر عاشورا و شام غریبان کوفه را به طلوع فجر دولت کریمه حجه ابن الحسن العسکری(عج) متصل نمایند، ان شاءالله
لینک کوتاه این مطلب:
https://b2n.ir/72239
به قلم محمدمهدی مقدم rahemoghaddas.blog.ir