مجنون شدن را لیلایی باید و شیرین بودن را فرهادی شاید... «ادامه مطلب»...
از الفِ عشق تا الفبای دوستی
مجنون شدن را لیلایی باید و شیرین بودن را فرهادی شاید!
هر عشقی دو سر دارد: عاشق و معشوق؛ و هر زیستنی دو سو دارد: حبیب و محبوب!
آشنائی در بازه ای از عمر صورت می پذیرد. عشق؛ یک آن، اتفاق می افتد و دوست داشتن در امتداد زمان، شکل گرفته و ادامه می یابد.
دوستی از عشق، والاتر است. آنچه باید در یک رابطۀ خداپسند، از آن آغاز کرد، عشق است و آنچه باید به آن رسید، دوستیست.
دوست داشتن و دوست داشته شدن، ثمره درختیست که بذر آن، عشق است.
عشق، الف است و دوستی، الفبا...
عشق، آتش است و دوستی، آرامش...
عشق، تولد است و دوستی، جاودانگی....
عشق، مبداء است و دوستی، مقصد...
عشق، سبب خلقت است و دوستی و محبت، سبب لطف و رحمت...
عشق خالص، قدسیست و محبت، مقدس...
عشق، پیدایش است و محبت، پیمایش...
عشق، خود است و محبت، دیگری...
عشق، من و منیت است و محبت، او و گذشت و ایثار برای او...
عشق، غرور است و محبت، فروتنی...
عشق، نقطه است و محبت، خط...
عشق، منزل است و محبت، محفل...
عشق، شعر است و محبت، شاعری...
عشق، گل است و محبت، گلستان...
عشق، مِی است و محبت، مستی...
عشق، جرقّه ذهن است و محبت، اندیشه...
عشق، نیّت است و محبت، عمل...
عشق، عزم است و محبت، توفیق...
عشق، آغاز است و محبت، سرانجام...
عشق، شیرین است و محبت، شیرینی مدام...
عشق بِه است و محبت، بهترین...
تا جرقه عشق نباشد، راه برای دوستیِ ناب باز نمی شود.
باید کتاب مقدس محبت و دوستی را درک کرد تا عمیقا پی بُرد که عشق، تنها دیباچه‌ایست بر این دیوان عظیم.
اگر عشق، خاصیت ما باشد، رابطۀ حلالِ خاص و عام ما نیز خواهد شد؛ چراکه قال، از حال است و حال، از اتصال...
عشق، نقطه آغاز مهرورزی و محبت است؛ و محبت، امتداد عشقِ عملیست؛ و کمال و قربِ حق، با «أَشَدُّ حُبًّا لِلَّه» (بقره/165)، محقق خواهد شد.
عشق ناب، کششی است الهی که از مؤلفه های پست و ناچیز هوس، جدا و مبرّاست و از اشتیاق های جسمانی و امیال شهوانی، تهی و بدور می باشد.
همانگونه که از نظر گذشت؛ عشق، نور و آتش و عزم شیرین و قدسیست و با همه بزرگی و عظمتش تا به محبت و مودّت، که همان تداوم و استمرار عملی و خالصانه عشق است نرسد، باعث رشد و تعالی آدمی نمی شود.
بنابراین، عاشقانه های متعالی، از عشق های ناب و پاک، آغاز می شود و در یک فرایند صحیح اخلاقی- عرفانیِ منبعث از وحی و به مدد عقلِ معاداندیش، در مسیر محبت خالص و عملی، ادامه و امتداد می یابد و سرانجام انسان را از مَجاز به حقیقت، رهنمون شده و باعث رسیدن آدمی به عالی ترین نقطه و جایگاه خویش، یعنی قربِ پُر مِهر و محبت خداوند رحمان می شود.
امید که «پاتوق مجازی "راه مقدس"»، همراهی مفید و مؤثر باشد برای معرفی سبک زندگی مبتنی بر عاشقانه ها و عارفانه های دلچسب و ناب و عالمانه ها و عاملانه های کاربردی و جذاب؛ ان شاءالله
لینک کوتاه این مطلب:
https://b2n.ir/45847
آمین
